De Volkskrant deed onderzoek naar de kwaliteit van de kinderopvang en concludeert dat kinderopvang in arme buurten gemiddeld minder goed is dan in welvarende wijken. De BMK deelt de conclusie van minister Asscher: ‘Mocht blijken dat in gebieden met een lage sociaal-economische status de kwaliteit van kinderopvang daadwerkelijk lager is, dan vinden wij dat zorgelijk.’ Kinderopvang kan goed zijn voor de ontwikkeling van kinderen, zeker van kinderen in een achterstandssituatie. Maar dan moet de kinderopvang wel van hoge kwaliteit zijn. Als dat in arme buurten niet het geval is, dan vergroot dat de kansenongelijkheid van kinderen. Dat is niet acceptabel. De leden van de BMK zijn gecommitteerd om de kwaliteit hoog te houden, ook in de ‘niet-rendabele wijken’. De BMK is opgericht met als doel een algehele verhoging van de kwaliteit van de kinderopvang en de brede toegankelijkheid daarvan te bewerkstelligen. We roepen de overheid daarom op om andere keuzes te maken.
Om de kwaliteit écht centraal te kunnen stellen, moeten we naar de fundamenten onder de kinderopvang durven kijken. Kinderopvang dient een publiek belang. Het draait niet alleen om het mogelijk maken van de arbeidsparticipatie van ouders. Het gaat ook om het stimuleren van een goede ontwikkeling van onze kinderen en de noodzaak ze daarin een gelijke startpositie te geven. De resultaten van het Volkskrant onderzoek lijken erop te wijzen dat de segregatie nu helaas al op heel jonge leeftijd begint.
De BMK pleit ervoor dat kinderopvang een basisvoorziening wordt en beschikbaar komt voor alle kinderen. Daarbij horen eisen aan de pedagogische kwaliteit. Nu wordt kinderopvang vooral gezien als een ‘commerciële dienst’. Er worden eisen gesteld aan de hoogte van de kapstok, maar er is geen ontwikkelplan, en ‘spelend leren’ wordt niet meetbaar getoetst. De BMK pleit er omwille van die kwaliteit voor dat rendementen behouden blijven voor de kinderopvang en geïnvesteerd worden in de ontwikkeling van kinderen in plaats van uitgekeerd aan aandeelhouders. De kwaliteit en toegankelijkheid van de kinderopvang heeft de afgelopen jaren geleden onder het jojo-beleid van de overheid. Door de crisis en de bezuinigingen staan organisaties, juist in achterstandswijken, onder druk. Als kinderopvang een publieke basisvoorziening wordt is er meer stabiliteit, en kunnen organisaties zich richten op de lange termijn, inclusief hun pedagogische visie.
Overigens moet worden opgemerkt dat de risicoprofielen van GGD/GHOR niet de kwaliteit meten. Daar zijn die profielen ook niet voor bedoeld. Het is een signaal voor de toezichthouder GGD/GHOR dat er een indicatie is om op korte termijn het dagverblijf weer te inspecteren. Dat kan door allerlei factoren komen, zoals door de wisseling van een bestuurder. Het zou goed zijn als de betekenis van dit risicoprofiel verder verduidelijkt wordt, om daarmee te voorkomen dat er te snelle conclusies worden getrokken. Door het stoplichtkarakter van de profielen wordt nu onmiskenbaar de indruk gewekt dat een rood signaal duidt op een problematische situatie.
Het onderzoek geeft eens te meer aan dat minister Asscher vaart moet maken om te komen met een instrument voor een kwaliteitsoordeel. Dat is in het belang van kinderen, ouders en een kwalitatief hoogwaardige branche.
